Over dader- en slachtofferschap

Dader- en slachtofferschap, waartoe dient dat nu eigenlijk? Waarom kruipen we zo graag in de rol van slachtoffer en noemen we de ander zo graag de ‘dader’? Een onderwerp dat momenteel echt heel hard leeft in de maatschappij. Zo is er steeds meer polarisatie over van alles en nog wat en dat hangt hier heel sterk mee samen. Er zijn immers geen daders en geen slachtoffers. Voor niks. Elke dader is ook een slachtoffer en elk slachtoffer is ook een dader.

Ik zal me met dit artikel misschien niet heel populair maken, maar ik voel dat het belangrijk is dat ik het toch deel.

Om te beginnen wil ik al vermelden dat sowieso geen van beide kampen gelijk heeft. Vanaf het moment dat je bij jezelf voelt dat je iemand anders wil veranderen, wordt je namelijk zelf deel van het probleem.

Waarom? Omdat je de oorzaak buiten jezelf legt. Als je een oordeel vormt over iets of iemand, of dat nu positief of negatief is, zegt dat eigenlijk veel meer over jouzelf dan over die andere persoon. Dat oordeel dat je vormt, heeft vaak meer te maken met jouw eigen onvervulde behoefte, jouw eigen schaduwkant of pijn die je dan gaat betrekken op de ander. Vanaf het moment dat je iemand ziet als een dader maak je jezelf slachtoffer, dus neem je eigenlijk een deel van je eigen kracht weg.Wat jou op dat moment eigenlijk gevraagd wordt is om innerlijk werk te gaan doen met datgene dat je buiten jezelf legt. Dus om altijd weer naar binnen te gaan. Eigenlijk komt het er op neer dat ALLES wat op je pad komt, er komt voor jouw eigen groei en het verhogen van jouw trilling. Zelfs als het gaat over hele erge of pijnlijke zaken. Welke erge en pijnlijke dingen die je in je leven tegenkomt, is voor iedereen anders en dan kan het bijvoorbeeld gaan over misbruik, een inbraak of noem maar op.

Maar de ergste dingen komen op jouw pad zodat je kunt groeien, dus je kunt het ook zien als een cadeautje. Als je namelijk iets ergs of pijnlijks meemaakt, is het de bedoeling dat dat bepaalde emoties bij jou losmaakt, zodat je ze kunt voelen en ook kunt afvoeren. Die emoties zijn vaak emoties die al in jou zitten en eigenlijk vastzitten, bijvoorbeeld emoties die door anderen aan jou zijn doorgegeven of van trauma’s van nu of uit een vorig leven. Of het is een combinatie van alles.

Dus de emoties die jij op jouw pad krijgt, kunnen ofwel aangenaam voelen en jou stroming en plezier bezorgen en dan kan je met die energie iets in de wereld zetten. Ofwel zijn die emoties heel onaangenaam en maken ze bepaalde emoties of pijn bij jou los, maar net daardoor kan je die emoties ook gaan afvoeren. Op die manier werk je aan jouw eigen groei, maar werk je ook mee aan het grotere geheel, de groei van alles en iedereen.

Als je in plaats daarvan handelingen of gebeurtenissen gaat bekijken in termen van ‘hij of zij is de dader en ik ben het slachtoffer’, dan neem je eigenlijk een deel van jouw eigen groei weg, ook al is hetgeen dat gebeurd is erg. Uiteindelijk bestaat dader- en slachtofferschap niet. Elk slachtoffer is ook een dader en elke dader is ook een slachtoffer. Als je toch op die manier gaat denken, geef je een deel van jouw innerlijk werk door en ga je dat bij de ander leggen.

Natuurlijk word ik zelf ook wel eens getriggerd en leg ik bepaalde dingen eerst even buiten mezelf vooraleer dat ik het allemaal kan verwerken. Maar je mag af en toe ook echt wel mild voor jezelf zijn als je die pijn nog even niet aankunt. Het is wel goed om dat op zo’n moment te beseffen en dat je daarna weer snel terug naar die situatie gaat kijken. Eens dat je door die emoties heen bent en dat je daar zelfs een beetje dankbaarheid voor kunt voelen, wilt dat eigenlijk zeggen dat je de les daarvan geleerd hebt. Je zal ook merken dat wanneer je erge dingen op jouw pad krijgt en je kan de emoties die dat losmaakt doorvoelen, dat jouw visie of oordeel over die situatie zal veranderen.

De conclusie is dus dat vanaf het moment dat je ergens een oordeel over hebt of als je iemand anders als dader ziet, dat je de oorzaak buiten jezelf legt en dat je dus eigenlijk innerlijk werk te doen hebt. En dat is het beste dat je voor de wereld kan doen. Ik wil nog wel een kleine nuance maken. Het is niet dat als je dingen op je pad krijgt, die echt wel verdomd moeilijk zijn, dat dat jouw eigen schuld is. Jouw ziel heeft daarvoor gekozen, maar er zit geen enkele schuldcomponent bij. Het is niemand zijn schuld. Het is gewoon wat het is.

Ik hoop dat ik jou hiermee vooruit heb geholpen op jouw eigen pad!

Deze ‘Heksenencyclopedie’ bijdrage werd geschreven door copywriter Ellen Writes met veel liefde voor het werk van Annemie.

Gebaseerd op de Instagram live video van vrijdag 21 januari, die je hier kan herbekijken: https://www.instagram.com/p/CY_QfDBKvbY/

Dit artikel verscheen eerst op annemiejansen.be en het origineel kan je daar ook nalezen.